Dit is het verhaal van mama Jolien.
Mijn zotste maar tegelijkertijd ook zaligste avontuur startte op 5 januari 2024. Of toch niet helemaal, want Phil werd dan wel geboren op 5 januari, maar zowel Phil als ik waren na een arbeid van ongeveer 18 uur en een zeer slechte start voor Phil niet helemaal in staat om meteen te starten met de borstvoeding.
Een moeilijke start
Phil moest omwille van zijn moeilijke start in de couveuse blijven. Daardoor was ons eerste huid-op-huid contact dan ook pas een uurtje na zijn geboorte. Hij deed geen aanstalten om te drinken en ikzelf was ook zo onder de indruk van alles waardoor borstvoeding eerlijk gezegd op dat moment geen prioriteit was.
Ik ben in het begin van mijn zwangerschap altijd overtuigd geweest van borstvoeding, maar ik heb het nooit willen pushen… Ik ging het proberen, lukte het niet dan was het ook maar zo.
Direct kolven na de bevalling
Phil was 3 uur oud en het was al over middernacht toen de vroedvrouw vroeg of ik wou beginnen kolven. Daar zat ik dan… nog helemaal onder de indruk en vol adrenaline zat ik met dat kolftoestel op de kamer… zonder baby, want Phil moest op de afdeling neonatologie blijven.
Na 15 minuutjes kolven had ik wel een volle ml melk. Wat volgde, was elke 3 uur kolven die nacht om mijn productie op gang te krijgen. Ze hadden mij gevraagd of ze Phil flesvoeding mochten bijgeven de eerste nacht als hij heel hongerig werd… Natuurlijk, geen probleem… Ik werkte aan mijn productie en dan kon Phil wat op krachten komen met flesvoeding. Toch had Phil die nacht geen aanstalten gemaakt om te drinken.
Het avontuur begint
Het spuitje met een volle ml melk kreeg Phil ‘s morgens voor het eerst om 7 uur. Bijna 12 uur na zijn geboorte. Vanaf hier werd de start gemaakt, ons avontuur was eindelijk begonnen.
Om 8h die ochtend heb ik Phil voor de eerste keer live kunnen voeden. Wel met tepelhoedjes, dat werkte op dat moment het beste voor Phil en mij. Ik ging verder aan de slag met om de 3 uur voeden, nakolven, en dan een uurtje rust…
Het was best pittig in het begin. Maar ik wou kost wat kost al mijn energie geven om dit te doen slagen… Want vanaf ons eerste moment samen aan de borst was ik helemaal verkocht en wou ik niets liever dan dit nog maanden meemaken.
Een mini-melkindustrie
Mijn productie nam goed toe, en na 2 dagen had ik al een volle 50ml bij elkaar gekolfd.Ze informeerde me in het ziekenhuis al meteen over het invriezen van de gekolfde melk. Zo gezegd, zo gedaan.
Eenmaal terug thuis, startte ik mijn eigen mini-melkindustrie… Phil dronk om de 3 uur aan de borst, en 1 keer per dag kolfde ik 15 minuutjes om mijn borsten volledig te ledigen. Omdat ik met tepelhoedjes eten gaf, was dat nakolven nog nodig. Zo kon ik elke dag een mooie voorraad wegsteken in de vriezer, waar Phil tot vandaag nog steeds genot van heeft.
Niet altijd vanzelfsprekend
Natuurlijk zijn er ook heel wat hobbels op ons parcours geweest. De eerste keer dat we beiden ziek werden van een zware buikgriep, viel mijn productie bijna volledig stil. Het was de eerste keer dat mijn productie, waar ik zo hard voor gewerkt had, kelderde. Ik was in paniek want ik dacht dat dit nooit nog goed zou komen…
Phil was niet meer voldaan aan de borst, viel af en het nakolven bracht me slechts enkele milliliters op… Ik zat in zak en as, niet wetende dat het ooit nog wel goed zou komen. Dankzij de top begeleiding van mijn vroedvrouw, ben ik gestart met borstvoedingskruiden, motilium, en ben ik doorgestuurd naar Lotjez.
Ik zat tenslotte nog steeds elke dag zeker 15 minuten vast aan het kolftoestel. Als ik verder wou gaan met ons avontuur was een juiste draagbare kolf wel aan de orde. De begeleiding, een nieuwe borstkolf en het gesprek met Evi brachten me er helemaal terug bovenop. Ik kolfde terug een aanzienlijke hoeveelheid melk met mijn splinternieuwe borstkolf, en ook de tips en tricks om goed te kolven van Evi hielpen me terug op de juiste weg.
Er zijn zeker nog enkele productie dipjes geweest. Verder was ik nog heel vaak onzeker, bang dat het toch vroeger dan ik zelf wou zou stoppen… maar tot op vandaag geef ik af en toe nog steeds borstvoeding.
Een onvergetelijke herinnering
Sinds een maandje drinkt Phil ‘s avonds de vriezer rustig leeg en sinds kort wil hij ‘s morgens de borst niet altijd meer…
Toch heb ik heb hier nu wel vrede mee. Het avontuur heeft ons 15 maanden intens verbonden, een band voor het leven gegeven. De mamapower die ik heb mogen voelen door mijn kind te laten groeien op mijn melk, is onbetaalbaar en koester ik voor heel mijn leven.
Mijn avontuur zou nooit gelukt zijn door de juiste begeleiding van vroedvrouw Hilde, Evi, en pediater dokter Jeunen. En natuurlijk mijn steun en toeverlaat, mijn partner Jero. Zij hebben allemaal een voor een, een heel belangrijk aandeel in ons geluk gehad.
Ik ben ook dankbaar voor alle mooie plaatsen waar ik Phil heb kunnen voeden. Wanneer ik dit nu neerschrijf en aan alles terugdenk, ben ik toch nog het meest trots op Phil en mezelf.
